Tytuły: Lawa-. Opowieść o "Dziadach" Adama Mickiewicza AKA A Tale of Adam Mickiewicz's 'Forefathers' Eve' AKA Forefathers / Lava AKA Opowieść o Dziadach- Produkcja: Polska- Rok: 1989- Data premiery: 1989-11-06 (Polska) , 1989-11-06 (Świat) Gatunek: Dramat- Adaptacja-
Reżyseria: Tadeusz Konwicki- Scenariusz: Tadeusz Konwicki-
Obsada: Gustaw Holoubek- Poeta (Gustaw/Konrad) Artur Żmijewski- Gustaw/Konrad Maja Komorowska- Guślarz Grażyna Szapołowska- Anioł Jolanta Piętek-Górecka- Maryla, miłość Gustawa / Dziewczyna na dziadach / Dziewica / Anioł Henryk Bista- Senator Jan Nowicki- Pan / Belzebub Teresa Budzisz-Krzyżanowska- Rollinsonowa Piotr Fronczewski- Jan Sobolewski Jerzy Nowak- Ślepy dziad Piotr Szulkin- Diabeł I Marek Kondrat- Literat I Grażyna Wolszczak- Sanitariuszka / Księżna Tadeusz Łomnicki- Ksiądz / Literat III Andrzej Grabarczyk- Zenon Niemojewski
Opis: Pierwsza ekranizacja "Dziadów" Adama Mickiewicza. Akcja rozpoczyna się na ziemi wileńskiej w przeddzień Święta Zmarłych. W zrujnowanym dworku zjawia się widmo Poety. Powrócił on w rodzinne strony, by przeżyć na nowo młodzieńczą miłość do Maryli i wspomnieć dawnych druhów z grupy konspiracyjnej. W tym czasie na pobliskim cmentarzu Guślarz zaczyna pradawną ceremonię "dziadów". Gustaw wraz z księdzem wspominają dawne czasy. Akcja przenosi się kilkadziesiąt lat wstecz.
Nagrody i nominacje: * 1989 – nominacja do nagrody za najlepszy film XIV Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni (nagrody głównej na festiwalu nie przyznano) * 1989 – Nagroda Wojewody Gdańskiego na XIV FPFF w Gdyni dla Tadeusza Konwickiego * 1989 – Nagroda Muzeum Kinematografii w Łodzi na XIV FPFF w Gdyni dla Tadeusza Konwickiego * 1989 – Don Kichot, nagroda Polskiej Federacji DKF na XIV FPFF w Gdyni dla Tadeusza Konwickiego * 1989 – Syrenka Warszawska – nagroda Klubu Krytyki Filmowej Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w kategorii filmu fabularnego dla Tadeusza Konwickiego * 1990 – nominacja do nagrody za najlepszy film XV Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni * 1990 – Nagroda Jury XV FPFF w Gdyni dla Tadeusza Konwickiego * 1990 – nagroda XV FPFF w Gdyni za drugoplanową rolę męską dla Henryka Bisty * 1990 – nagroda XV FPFF w Gdyni za muzykę dla Zygmunta Koniecznego * 1990 – nagroda XV FPFF w Gdyni za dźwięk dla Mariusza Kuczyńskiego * 1990 – nominacja do nagrody XV FPFF w Gdyni za drugoplanową rolę kobiecą dla Teresy Budzisz-Krzyżanowskiej * 1990 – nominacja do nagrody XV FPFF w Gdyni za pierwszoplanową rolę męską dla Gustawa Holoubka * 1990 – Don Kichot, nagroda Polskiej Federacji DKF dla Tadeusza Konwickiego * 1990 – Nagroda Szefa Kinematografii za twórczość filmową w dziedzinie filmu fabularnego dla reżysera, Tadeusza Konwickiego * 1990 – Nagroda Szefa Kinematografii za twórczość filmową w dziedzinie filmu fabularnego dla aktora, Gustawa Holoubka * 1990 – Nagroda Szefa Kinematografii za twórczość filmową w dziedzinie filmu fabularnego dla aktora, Artura Żmijewskiego * 1990 – Nagroda Szefa Kinematografii za twórczość filmową w dziedzinie filmu fabularnego dla twórcy scenografii, Allana Starskiego
Ciekawostki:
# Film kręcono w Wilnie, Piotrkowie Trybunalskim, Warszawie (m. in. Powązki) i w okolicach (Polska). # Film został zaliczony do kategorii filmów o szczególnym znaczeniu dla polityki kulturalnej. # Prapremiera filmu miała miejsce w Moskwie.
Zdjęcia:
_________________________________________________________ źródło: www.filmweb.pl www.wikipedia.pl
Moja opinia:
Po film sięgnęłam przy okazji omawiania "Dziadów" w szkole. Szczerze mówiąc, seans mi się nieco dłużył w wypadku niektórych scen, ale wynagradzały to inne sceny jak niesamowita Wielka Improwizacja, którą widziałam już kilka razy czy świetnie wykonana piosenka Konrada - "Zemsta, zemsta, zemsta na wroga" oraz wiersz recytowany przez Poetę - "Upiór"
Film naładowany jest symboliką i odniesieniami do ówczesnych (1989 rok) czasów. W scenie widzenia ks. Piotra za oknami widnieje panorama Warszawy i pałac kultury, anioł przechadza się wśród ludzi na ruchliwej ulicy a Poeta odnajduje pamiątkową płytę poświęconą Mickiewiczowi.
Nie podobały mi się tylko dwie rzeczy - obsadzenie kobiety w roli Guślarza i ostatnia scena z kibitkami.
Całość nakręcona jest w teatralnym stylu, co właśnie mogło być przyczyną owych dłużyzn - inaczej odbiera się taką grę w teatrze, inaczej przed telewizorem. Nie mniej jednak polecam, film warto obejrzeć.
|